Op deze pagina kunt u uw reactie geven. Over wat u van deze site vind, of mischien weet u nog ergens een electriciteitshuisje te staan. Ook verbeteringen en aanvullingen zijn welkom. Laat het mij weten dan zal ik zo spoedig mogelijk reageren.

13 maart 2013  Alex reageert door het opsturen van een aantal foto's. Deze heb ik in een aparte pagina geplaats: Alex

Ook reageert hij op een luikje in de zijmuur van een MSR, te zien op de foto's van Harm-II:

Traditionele stations werden tot in de jaren 60/70 van de vorige eeuw ingericht met open installaties: blank koper op isolatoren, geisoleerd door lucht. Schakelaars kwamen voor in de vorm van scheiders en vermogensschakelaars. Bij het schakelen kan sluiting ontstaan als de bediening niet goed gebeurt of als de schakelaar spontaan gestoord raakt. Die kans is groter als er eventueel op een kortsluiting wordt ingeschakeld; het schakelen in die situatie geschiedt vrijwel alleen maar met een vermogensschakelaar. Daarom stond in die situatie de vermogensschakelaar in een inpandige "cel", waarbij de schakelaar vanaf een veilige plek te bedienen was.

In het PGEM-gebied was dat opgelost door de vermogensschakelaar van buitenaf via het zogenaamde schakelluikje te bedienen.

In het Friese net (PEB) was dat opgelost door de vermogensschakelaar vanuit de laagspanningsruimte te bedienen. De vermogensschakelaar was van het type "ketelschakelaar" (beweegbare contacten in een vat met ca 150L olie). Daaraan zat t.b.v. bediening een as die door de muur waarop een handwiel was gemonteerd. Met het handwiel kon worden ingeschakeld (bijv. linksom draaien) en worden uitgeschakeld (rechtsom). Deze oplossing werd ook toegepast bij grootverbruikers, bijv. een gemaal, zuivelfabriek en dergelijke. De ketelschakelaar met handwielbediening had geen inschakelmoment; de snelheid van inschakelen (dus het sluiten van de contacten) was volledig afhankelijk van de kracht/snelheid waarmee het handwiel werd bediend. Bij te weinig schakelsnelheid kon daarom voor-ontsteking ontstaan. Dan ontstond er sluiting in de ketel en daardoor forse overdruk met alle risico's van dien.

De huidige vermogensschakelaars zijn kortsluitvast en worden veelal staande ervoor bediend. Zodoende zijn de meeste schakelluikjes niet meer functioneel en vastgezet/gelast danwel verwijderd en is de opening dicht gemetseld.                                                        (Zie foto hiernaast.)

 

12 februari 2010  Gerard is goed bezig, niet alleen heeft hij mij een boekje gestuurd met daarin een fraai stukje geschiedenis van de opkomst (1912) van de electriciteitsvoorziening in en rond Helmond, hij heeft ook nog fraaie anecdotes, zoals de volgende.

 

Bij de electrificatie van het spoor door Helmond is de lijn Eindhoven-Venlo  in 1956 van een 'waslijn' voorzien. (Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn_Venlo_-_Eindhoven & http://gerarddrost.nl/venlo-historisch/1955ehv-vl.htm).  Ook in Helmond verscheen daarvoor een onderstation om de 10.000 Volt hoogspanning te transformeren naar 1500V (later 1800V) gelijkspanning. Maar Gerard moest er wel aan te pas komen om een 220V leiding aan te leggen.

Anders hadden de mannen van het spoor namelijk geen licht...

 

Ook meldt hij dat de deuren vroeger van ijzer waren en later (vanaf de jaren '80 van de vorige eeuw) vervangen zijn door aluminium exemplaren. Waarbij natuurlijk wel een oogje op de betreffende bouwvakkers gehouden moest worden, want je wist maar nooit.

 

8 januari 2010  Gerard, werkzaam voor een netbeheerder, meldt dat in de tijd dat electriciteitshuisjes nog niet zo dik bezaaid waren als nu (we praten over de jaren 80 van de vorige eeuw), men in Helmond nog met een systeem werkte dat de locatie van een station alleen door de straatnaam aangegeven werd. Kwam er toch een tweede station in dezelfde straat, dan werd de dichtsbijzijnde straatnaam gebruikt. Toen de gemeente Helmond de hele zaak over deed aan de PNEM, moesten de werknemers van de PNEM af en toe flink zoeken naar een station, dat niet in de aangegeven straat stond, maar wel in de buurt...

 

13 oktober 2008 De reacties op het verschijnen, op 11 oktober 2008, van een artikel over deze site in de dagbladen van uitgeverij Wegener waren overweldigend leuk! Een kleine bloemlezing:

Martijn: "Mooie verzameling".

Bert: "Het A type heet bij Essent T6."

Tonnie: "De meeste huisjes op deze site ken ik wel en heb er weleens                  werkzaamheden verricht".

Rinus: "Zijn er ook foto's van de binnenkant?"

Mari: "Zo ken ik enkele huisjes die omgebouwd zijn tot een kleine woning of

        kantoorgebouwtje.""

Ton: "Ik weet in Eindhoven nog een heel groot elektriciteitshuis te staan: in

        Strijp aan het Trudoplein.

Zie ook de pagina Techniek, naar wat een aantal (voormalige) werknemers van energiebedrijven geschreven hebben.

 

29 augustus 2008  kwam er bericht binnen dat op de volgende locaties nog e-huisjes te vinden zijn:

- op de hoek Vessemsedijk en (gehucht) Halfmijl, postcode 5507 RC Oerle;

- in het dorp Oerle schuin tegenover garage Dingenm in de Sint Janstraat.

Ik ben nog niet in de gelegeheid geweest er langs te rijden.

 

22 augustus 2008  wees een bezoeker van de site mij op het volgende:

http://www.nederlandstegelmuseum.nl/Vrienden/Vrienden_Index.htm

klikken op \"Selecteren\" bij ELECTRICITEITSHUISJES Route ELE-01 en

http://www.nederlandstegelmuseum.nl/insitu/ele_01/routehaanenhond.htm

 

Op 31 oktober 2007  schreef Ewolt Wolters: "Officieel heten die dingen middenspanningsruimtes (MSR), 10kV of 6kV wordt omgezet tot 3x220 volt. Er zijn ook MSR/SH's, middenspanningsruimtes-schakelhuizen, die zijn wat groter. In een MSR/SH is een 10kV ringlijn aangesloten op het grote net, de gewone MSR'en hangen aan een ring."

Zie ook de aparte pagina die ik gemaakt heb van de verzameling van Ewolt.